De eerste dag stond volledig (en dan bedoel ik 24 uur lang) in het teken van reizen. De wekker stond op 3:15 en nog voor 4:00 zaten we in een taxi op weg naar Schiphol. Van het weinige verkeer dat we tegenkwamen waren opvallend veel strooiwagens. Aan de hand van de temperatuur in de taxi zou je dat echter niet verwachten, want daar leek het bijna wel tropisch!
Nog voor 5:00 stonden we op Schiphol om de lichten (automatisch) aan te doen bij de checkin-balie waar we moesten zijn. Onze koffers waren gelukkig netjes onder het toegestane gewicht (23 kilo) en we konden na een glimlach over Fabienne haar baby-foto op haar paspoort ook zo doorlopen bij de douane. Daar achter was het allemaal nog erg rustig. Er was gelukkig wel het een en ander open, waardoor we even rustig een ‘ontbijtje’ konden eten met uitzicht op een aantal vliegtuigen.
Om 6:30 mochten we netjes op tijd boarden voor onze eerste vlucht naar Lissabon (Portugal) met TAP Air Portugal. Toen we goed en wel zaten op onze stoelen en Fabienne met autostoel en al hadden geïnstalleerd, stond er iemand naast onze stoelen die daar moest zitten. Na nogmaals op onze tickets gekeken te hebben, kwamen we erachter dat we op de verkeerde rij waren gaan zitten (namelijk op de rij waar we in het volgende vliegtuig moesten zitten). Onze eigen stoelen bleken 4 rijen naar voren te staan, wat nog best een uitdaging is om te bereiken terwijl het vliegtuig juist aan het vollopen is. Maar goed, toen we eenmaal zaten bleek het vliegtuig bij lange na niet vol te zitten en zaten we gewoon goed (en nog best ruim voor economyclass binnen Europa). Helaas had TAP in de vluchttijden geen rekening gehouden met het ijsvrij maken van het vliegtuig. Daarom vertrokken we met bijna een half uur vertraging naar Lissabon.
We kwamen dus ook met bijna een half uur vertraging aan in Lissabon, waardoor we ons nog enigszins moesten haasten voor onze overstap naar Miami. In het oorspronkelijke plan hadden we hier 1,5 uur de tijd voor, maar door deze vertraging en dan ook nog eerst met (overvolle) bussen vanaf het vliegtuig naar de terminal vervoert moeten worden, werd het nog best krap. Gelukkig is de luchthaven van Lissabon zelf niet overdreven groot en konden we daar goed doorlopen, waardoor we precies voor de start van de board-procedure aankwamen bij de gate. En aangezien we een kinderwagen, kinderstoel en natuurlijk Fabienne bij ons hebben, kregen we (ook daar) priority-boarding, wat zoveel betekent als dat je tegelijk met de eerste klas mag instappen.
Toen we instapten in het vliegtuig vroeg een stewardess of we plaatsen aan het raam hadden. Aangezien dit vliegtuig een 2-4-2 indeling qua stoelen heeft, leek ons dat juist niet handig bij het inchecken, aangezien een van ons drieën dan toch ergens anders moest zitten. Het bleek echter dat een autostoel alleen gebruikt mocht worden als deze op een raamplaats werd gemonteerd, anders zou je tijdens een noodgeval wel eens de doorgang kunnen blokkeren met zo’n stoel. Begrijpelijk, maar het gevolg was dus dat wij niet op onze gereserveerde plaatsen mochten gaan zitten en moesten wachten tot de stewardess andere plekken voor ons had gevonden. Dit duurde natuurlijk totdat het hele vliegtuig was ingestapt, waarna we dus nog een aantal rijen naar achter moesten verplaatsen. Ook hier zat het vliegtuig verre van vol. Waarom de stewardess dan dus eerst andere mensen ging verplaatsen, om vervolgens ons op die rij neer te zetten, terwijl een rij ervoor maar 1 persoon zat, ontging ons volledig. Maar toen we eenmaal zaten was het verder een rustige en probleemloze vlucht.
Na 8,5 uur vliegen kwamen we aan op Miami International Airport. De douane verliep hier erg voorspoedig, want binnen een half uurtje stonden we al bij de bagagebanden. Ook hier kwamen onze koffers al heel snel voorbij en konden we doorlopen naar de luchthaven-metro die ons rechtstreeks naar de autoverhuurders bracht. Hier hadden we binnen een half uur en zonder enige discussie over onnodige upgrades, onze auto. Zoals gebruikelijk mochten we zelf een auto uitzoeken vanaf een bepaald pad in de parkeergarage. Fabienne riep vrolijk dat ze een witte auto wilde en koos een vrij grote SUV uit, een Nissan Rogue. Deze wagen zit heerlijk hoog, is erg ruim qua stoelen, alleen de kofferbak is wat klein voor zo’n formaat auto. Voor onze 2 koffers was dit echter precies groot genoeg en hij rijdt verder heerlijk.
Vanaf Miami International Airport moesten we toen ‘alleen’ nog even naar ons AirBNB huisje in Kissimmee rijden. Op de routeplanner van Google Maps was dit een rit van net iets meer dan 3 uur. Deze planner bleek echter geen rekening gehouden te hebben met wegwerkzaamheden en de spits waarin we terecht kwamen. We vertrokken rond 16:30 en kwamen uiteindelijk pas rond 22:45 aan in Kissimmee! ☹ Het rijden viel wel even zwaar. De wegen rondom Miami waren erg druk met vele op en afritten. De wegen daarna waren vooral kaarsrecht met vele kilometers lang geen dorp of bewoond gedeelte te bekennen. Dat maakt zoveel kilometers maken, ook nog eens in het donker (want de zon is hier om 18:00 al onder) erg vermoeiend.
Om de rit iets dragelijker te maken hebben we hem halverwege maar even onderbroken voor een snelle hap bij de McDonalds en de eerste boodschappen voor het ontbijt van de volgende ochtend te halen.
Via AirBNB hadden we te horen gekregen dat we een uur van te voren moesten melden dat we er aankwamen. Dat hebben we netjes gedaan, waarna we simpelweg een code voor het hek (van de gated-community) kregen en een code van de voordeur van het huis. We hoefden dus gelukkig niet nog op iemand te wachten of een langdurige checkin te doorlopen.
Het huis bevalt echt heel goed. We hebben een eigen oprit, een super grote keuken welke aan de woonkamer vastzit en boven 4 slaapkamers, waarvan 2 een eigen badkamer hebben, en is er ook nog een losse badkamer. Je leest het goed: 3 badkamers dus! Ook is een van de 4 slaapkamers speciaal voor kinderen ingericht met plaatjes en dekbedden van de TV-serie Paw Patrol. Laat dat nu net de favoriete serie van Fabienne zijn op dit moment!
We zijn allemaal snel naar bed gegaan toen we alles uit de auto hadden gehaald en lagen rond 0:30 (lokale tijd) uiteindelijk in bed. Rond 7.00 uur werd Fabienne weer wakker, want zij had in de auto op weg Kissimmee ook al wat uren liggen geslapen. We zijn toen rustig opgestaan en hebben wat ontbeten. Rond 12:00 zijn we in de auto gestapt om naar een aantal hobby-winkels voor Angelica te gaan en de nodige boodschappen te halen voor de rest van de week. De hobby-winkels zijn hier nagenoeg even groot als een grote bouwmarkt in Nederland, maar desondanks kon Angelica zich aardig inhouden met haar aankopen. Rond 18:00 waren we weer terug bij het huisje en heeft Rogier nog even met Fabienne in de speeltuin binnen de gated-community gespeelt. Het werd echter al heel snel donker, waardoor Fabienne het niet zo leuk meer vond. Dus na een lekkere zelfgemaakte pasta maaltijd zijn we daarna allemaal redelijk op tijd naar bed gegaan.
Morgen staat de eerste dag Disney World op de planning. We gaan naar het park Animal Kingdom, wat effectief een diertuin inclusief Disney attracties is. We hebben er zin in!
Wist je dat:
Angelica liever koffer-kilo’s gebruikt voor een foto-printer, dan voor kleding
Rogier de dag voor onze reis de Kobo e-reader van Angelica nog moest repareren (echt helemaal open ‘breken’ om het interne geheugenkaartje te vervangen).
Angelica diezelfde e-reader een dag later op de eerste vlucht in het vliegtuig heeft laten liggen.
Amerikanen een full-size auto (kleine SUV) al te klein vinden voor 2 volwassen en een kind
De airco in huisjes gewoon nog op koelen staat, terwijl het buiten net 18 graden is
Fabienne een filmpje van Mickey Mouse dat 3 minuten duurt, wel 20 keer achter elkaar kan kijken in het vliegtuig en dan nog roept ‘nog een keer’!
De film Peppermint een aanrader is voor fans van actie films. De film A-X-L wel heel erg aan een kinderversie van Transformers doet denken.
Nagels lakken in een vliegtuig niet fijn is voor medepassagiers. Een stewardess deze dame daarop moest ‘attenderen’.
De aftelkalender van Fabienne
Schiphol om 5 uur in de ochtend
Ons TAP vliegtuig naar Lissabon
Vleugels ijsvrij maken
Een regenboog en landend vliegtuig van TAP op Lissabon
We hebben ons blog over onze vorige reis nog steeds niet netjes afgerond, er mist ongeveer een week tussen Nieuw Zeeland en de reis naar huis waarin we vooral in Disneyland Anaheim zijn geweest. Maar ondertussen gaan we alweer bijna aan onze volgende wereldreis beginnen!
Nog 8 dagen en dan zitten we al (weer!) in Amerika! In juli 2018 boekten we het eerste vliegticket en was het plan ontstaan om nog een keer naar Nieuw Zeeland te gaan, en nu is het dan al bijna zover!
Het plan ziet er als volgt uit:
Een week in Florida om Disney World te bezoeken (overnachten in een AirBNB woning)
Één dag in Los Angeles om de vlucht naar Nieuw Zeeland in tweeën te hakken en misschien nog iets in de omgeving te bekijken.
Zes weken in Nieuw Zeeland. We rijden dit keer rond met een huurauto en huren een cabine, motel, hotel, bed-and-breakfast of AirBNB.
Een week in Dubai.
In totaal zijn we dus 8 weken weg, dus gewoon even 2 maanden met vakantie!
We hebben de afgelopen tijd een hoop zaken uitgezocht en geregeld:
Vluchten naar Miami, Los Angeles, Nieuw Zeeland en Dubai. Hierbij viel ons de enorme prijsverschillen op tussen vluchten. Als we bijvoorbeeld ‘rechtstreeks’ vanaf Amsterdam naar Miami vlogen (met de bijv. de KLM en een tussenstop in Amerika), dan waren we zo’n €1200 per persoon kwijt. Aangezien we met zijn 3-en vliegen is dat dus €3600 voor een enkele vlucht van Amsterdam naar Miami. Na even verder kijken kwamen we via Expedia.com een andere optie tegen. We vliegen met TAP (zeg maar de KLM van Portugal) van Amsterdam naar Lissabon. Na 1,5 uur op Lissabon vliegen we rechtstreeks naar Miami, voor €600 per persoon! Dit soort verschillen kwamen we op elke vlucht die we wilden boeken tegen.
Aangezien we 6 weken rond gaan rijden met een huurauto, is de hoeveelheid bagage die we mee willen sjouwen beperkt. De vorige keer hadden we 3 grote koffers bij ons, wat voor het mooie toch echt teveel was. Nu nemen we 1 harde koffer mee en daarnaast nog 1 grote zachtere koffer. Het wordt dus kritischer kijken wat we wel/niet meenemen en daarna hopelijk makkelijker om alles in de huurauto te krijgen.
Een huurauto in Florida (om van Miami naar Orlando te rijden en naar Disney). Een huurauto in Los Angeles, om van het vliegveld naar het hotel te rijden en daarna nog een beetje sightseeing te kunnen doen. En een huurauto in Nieuw Zeeland.
Via AirBNB een huis gehuurd in Kissimmee, zodat we dicht bij Disney zitten en toch alle gemakken van een huis hebben (zelf ontbijten/eten en meerdere slaapkamers).
Hotelovernachting in Los Angeles. Een hotel overnachting in Auckland op de dag dat we daar aankomen. En een hotel in Dubai voor de 6 nachten dat we daar zijn.
Toegangskaarten inclusief FastPass+ voor DisneyWorld.
Een nieuwe kinderstoel voor in de huurauto’s en de vliegtuigen. Aan de ene kant was dit goedkoper dan overal een stoeltje huren, maar veel belangrijker, hopelijk kan Fabienne op deze manier slapen in het vliegtuig zonder uit de vliegtuigstoel te glijden.
Offline kaarten gedownload voor Google Maps van alle landen die we bezoeken.
En niet te vergeten: een route voor Nieuw Zeeland met alle dingen die we daar willen zien en doen!
We kijken uit naar:
Disney World Avatar Flight of Passage attractie - nieuste 3D flight simulator (we gaan omstebeurt, want dit is te heftig voor Fabienne)
Tongariro Crossing - in de top 10 een-daagse-wandelingen ter wereld die Rogier zelf gaat lopen. Het is een hele dag lopen dus Angelica en Fabienne nemen lekker de tijd voor wat creatieve uitspattingen of zoiets.
Burj Khalifa in Dubai - de hoogste toren van wereld!
En Angelica kijkt ook erg uit naar alle giga grote hobbywinkels in Amerika. (Nee, je kan nooit genoeg spulletjes hebben.)
Wat moeten we nog regelen:
Kaartjes voor de Burj Khalifa
Reisschema voor de thuisblijvers
Boeken voor de e-readers (alleen op vakantie kom ik gek genoeg aan boeken toe)
Muziek op de telefoon voor onderweg
Filmpjes voor Fabienne op de iPad.
Telefoonabonnement voor Nieuw Zeeland, zodat we daar ook internet toegang hebben.
Alles bij elkaar een flinke onderneming, maar eentje waar we héél veel zin in hebben! Nu Fabienne nog niet naar school gaat, ze is nu 3 1/2, is dit het juiste moment om het nog op deze manier te doen. Vanaf mei gaat Fabienne naar school en zullen we veel meer rekening moeten gaan houden met de reguliere schoolvakanties. Dan zit 2 maanden vakantie er niet meer in. De komende 2 maanden gaan we dus lekker genieten! We gaan weer proberen een reisverslag op dit blog bij te houden. Dus veel leesplezier en tot over 2 maanden!
Wist je dat:
Je als vrouw niet met blote benen over straat mag in Dubai? Althans, niks boven de knie. Angelica heeft dus lange dunne broeken gezocht om mee te nemen. Ook mogen we niet hand in hand lopen. Nu zal dat met die temperaturen niet snel gebeuren, maar toch even goed om te weten dat daar iets verder gaande wetten zijn.
Het plannen van de Fastpasses in Disney bijna meer tijd heeft gekost dan het plannen van een route in Nieuw Zeeland?
Dat Fabienne bij het woord vakantie denkt aan het vliegen in een helikopter?
En zij er dus van overtuigd is dat we dit ook weer gaan doen?
Dat we Fabienne onderworpen hebben aan een Disney indoctrinatie: oftewel, zoveel mogelijk Disney films erin stampen!
We niet verder gekomen zijn dan 101 Dalmatiërs en Assepoester (Moana en Frozen waren al favoriet)
We Assepoester inmiddels zo’n 56 keer hebben gezien
En dat Minnie Mouse toch de échte favoriet blijft.
In Oamaru lekker uitgeslapen. Fabiënne sliep ook heel laat gisteravond dus die liet ons lekker even gaan. Na het ontbijt zijn we naar het Steampunk HQ gegaan midden in het historisch centrum van Oamaru. Steampunk is een thema waarbij de Victoriaanse tijd en de toekomst elkaar ontmoeten. Ik ken het vanuit mijn hobby waarin het door sommigen veel gebruikt wordt. Denk aan stoommachines, roestige tandwielen, vrouwen in jurken met hoge hoed en vliegeniers brillen. Beetje vaag allemaal en niet echt mijn ding maar ik was toch wel nieuwsgierig.
Dit HQ was gesitueerd in een heel oud, Victoriaans, pand. Allerlei kunstenaars hebben er aan mee gewerkt en er zijn dus allerlei kunstzinnige interpretaties aan het thema gegeven. Buiten staat een verbouwde stoomtrein waar je $2,- in gooit waarna hij geluid gaat maken en gaat stomen. Binnen was er o.a. een groot orgel wat was omgebouwd waardoor elke toets een bepaald geluid gaf zoals bijvoorbeeld een house beat of een telefoon etc. Fabiënne vond het in het begin allemaal heel spannend. Vooral omdat het binnen donker was en er overal geluid vandaan kwam. Maar na enige tijd had ze de smaak te pakken en was ze niet meer weg te slaan bij het orgel. “Beetje herrie.” Zei ze steeds hard lachend.
Verderop waren nog allerlei ‘beelden’ gemaakt van oud metaal en een hele toffe licht installatie wat je het gevoel gaf alsof je in Cerebro stond van Professor X uit de X-Men. Buiten stonden een verbouwde trein en verbouwde tractors. Fabiënne vond het helemaal leuk en zag het als een grote speeltuin. Rogier vond het ook allemaal erg interessant. Ik vond het maar een creepy sfeertje maar wel heel bijzonder om gezien te hebben.
Nu was het eigenlijk het plan om naar de camping in Oamaru te rijden om ’s avonds de pinguïns te zien. Het was alleen nog maar net 12 uur en op die camping was echt niks te beleven voor Fabiënne. Op de vorige camping hadden we een foldertje gekregen van een wallaby farm, kleine kangoeroes, genaamd Tame Wallaby Park - EnkleDooVery Korna. Dat was onderweg naar wat eigenlijk onze volgende stop zou worden totdat we met het plan kwamen om hier nog een dagje te blijven. Omdat we het niet zo zagen zitten om een hele dag te niksen op een camping om alleen ’s avonds nog wat te zien zijn we hier toch maar heen gereden. En wat was dat leuk!
Bij deze opvang worden zo’n 60 wallabies opgevangen die als wezen zijn binnengebracht. Net als in Australië worden ze hier gezien als ongedierte dus deze opvang is best bijzonder. De eigenaresse van de opvang, Gwen, is een ontzettend leuke vrouw die vol enthousiasme vertelt. In haar huis zit de receptie en daar heeft ze ook o.a. een trekkershut gebouwd inclusief interieur, er staan opgezette inheemse dieren, er staan allerlei spullen uit de vroegere tijd. Echt, je kijkt je ogen uit! Naast de wallabies zitten er hier ook Kakatoes, verschillende soorten kippen, konijnen, bijzondere ganzen met gekrulde veren etc. Maar we komen natuurlijk voor de wallabies! Gwen neemt ons mee en we krijgen om te beginnen andere schoenen (crocs en kaplaarsjes voor Fabiënne) om geen gedoe op het vliegveld te krijgen. Je mag namelijk geen schoenen uitvoeren die o.a. op de boerderij zijn geweest. Heel netjes dus. Bij de verblijven aangekomen krijgen we uitgebreid uitleg hoe we de wallabies moeten benaderen en hoe we ze kunnen voeren en aaien. Want dat kan hier dus allemaal. Daarna doet ze het een keer in het ‘echie’ voor en dan mogen we zelf alle andere verblijven langs. En wat zíjn ze schattig! Ze eten zo uit je hand en laten zich dan lekker op hun rug kriebelen. Fabiënne vond het allemaal maar spannend en ze ging ze zeker niet voeren. Dat hebben Rogier en ik dus maar gedaan. Na bijna alle verblijven gehad te hebben was Fabiënne het weleens zat en besloot ze erbij te gaan zitten. Met haar handen in de wallaby poep! Dat was het einde van ons tochtje. Eerst handen wassen en toen nog “even” met de vriendelijke Gwen staan praten. Alleen dat gezellige gesprek was het entreegeld, wat heel weinig was, al waard. Super leuk om te doen.
In het stadje Timaru gaan we nu overnachten. Hier blijken ’s avonds ook pinguïns gezien te kunnen worden maar dat is pas om half 10. Fabiënne ligt dan al op bed dus Rogier gaat alleen even kijken.
Wanneer hij terug komt, om half 12 ofzo, heeft hij 7 stelletjes pinguïns gezien en leuke foto’s kunnen maken. Zelfs terwijl hij zijn flitslicht niet mocht gebruiken. Super leuk om te zien! En een goede keuze om Fabiënne lekker te laten slapen gezien het tijdstip. ?
Morgen rijden we naar Christchurch voor de laatste paar dagen van onze tijd in Nieuw Zeeland. Wat zijn die 4 weken voorbij gevlogen zeg! Onvoorstelbaar. Het voelt alsof we er nog maar heel kort zijn maar aan de andere kant hebben we zoveel gezien en gedaan dat we soms van 2 dagen terug niet meer precies weten hoe of wat. Goed dat we de blog hebben dus.
13 reacties op “Vliegen en bijkomen”