Road trippin'

Na de (te) lange dag van gisteren vandaag even lekker niks ‘moeten’. Eerst lekker uitslapen. Hoewel Fabiënne mij al om half 8 wakker maakte. Dat doet ze vaak door zachtjes over mijn arm te wrijven en wanneer ik mijn ogen dan open doe kijk ik in twee heel wakkere blauwe oogjes en wordt ik met een opgewekt ‘Hey!’ begroet. Van de week lag ze zelfs uitgebreid mijn gezicht te bekijken van 5 cm afstand tot ze zei “Mama mooie meid.” Iets wat ik altijd tegen haar zeg. Ook de krulletjes in mijn nek vind ze leuk om aan te friemelen. Een grote kroel is het, die dochter van ons.

Afijn, na een ontbijtje en een lekker douche zijn we naar het centrum van Wanaka gereden. Het centrum ligt prachtig aan een meer met uitzicht op alle bergen. Het was vanmorgen bewolkt en zo’n 24 graden. Prima weer voor een rondje. De winkeltjes waren allemaal erg op toeristen en buitensporters gericht. Het rondje was dus zo gelopen maar het was wel leuk om de relaxte sfeer van het stadje op te snuiven. Bij een bakkerij hebben we een lekkere pie gegeten. Niet te vergissen met taart. Een pie is hier een soort van quiche met een dakje van bladerdeeg. Heerlijk gevuld met groenten of bacon en ei of gehakt met kaas. Allemaal erg lekker. Zelfs Fabiënne, die zo moeilijk eet, vond de bacon en ei van Rogier erg lekker en heeft dus een flink stuk van zijn pie ingepikt. Voor op de camping namen we nog een lekker gebakje mee en kreeg Fabiënne van de verkoopster en hele grote gingerbreadman. Echt een kerstkoekje die ze met smaak eerst afgelikt heeft (glazuur en snoepjes) en daarna heeft opgegeten. Het enige bewijs wat overbleef was haar blauwe mond van alle snoepjes die erop hadden gezeten.

Verder bleek er in het centrum een arts&craft market te zijn waarbij mensen hun zelfgemaakte waren verkopen. Zo stond er een tentje waar ze chimneycake verkochten. Een soort deeg wat rond een houten stok werd gewikkeld en zo gebakken werd. Daarna werd het nog door een soort topping gerold. Zou uit Hongarije komen volgens het bordje. Ook stonden er mensen met zelfgemaakte zeep. Houtsnijwerk en natuurlijk het bekende ‘greenstone’ (Jade) wat je hier op elke straathoek kan kopen. Er zaten ook best wat leuke kraampjes tussen. Na hier nog even rondgekeken te hebben zijn we weer terug naar de camping gereden voor een relaxt middagje. Beetje lezen, beetje ‘springkus’ met Fabiënne.

Morgen weer een lange rij-dag voor de boeg naar Milford Sound. De enige camping in Milford Sound is al door ons geboekt dus daar hoeven we ons niet druk om te maken. Zo kunnen we snel naar de boot waar we overmorgen heel vroeg in de ochtend een mooie tocht mee gaan maken.

Mirror lake, oftewel spiegelmeer wordt Lake Matheson genoemd. Dit meer ligt een paar kilometer buiten Fox Glacier en staat bekend om zijn prachtige weerspiegelingen in het water van de omringende bergen (waar wij gisteren met de helikopter omheen zijn gevlogen!).

Deze spiegelingen wilde ik toch wel heel graag op de foto proberen te krijgen, dus zijn we vanmorgen op tijd naar de parkeerplaats bij dit meer gereden. Vanaf daar kun je in zo’n 1,5 uur rond het meer lopen en zijn er verschillende uitzichtpunten. Nu had ik bij een rondje om een meer een redelijk horizontaal pad verwacht (langs het water), maar daar dachten ze in Nieuw Zeeland toch even anders over! Het pad ging soms echt flink steil omhoog en omlaag, waardoor we blij waren dat we onze wandelschoenen aan hadden. Fabienne vond het lopen na 10 minuten (nog voordat het steil werd) al niet meer leuk, dus die heeft de rest van de wandeling in de drager op mijn rug gezeten. Naast het feit dat het af en toe best steil was, liep je ook nog eens door een soort mini-regenwoud heen. Dit voelde met de 25 graden die het buiten was al snel heel benauwd en dus zweterig aan.

Maar goed, uiteindelijk zijn we wel op het bekende punt aangekomen waar vandaan je het beste zicht over het meer hebt en je dus heel mooi in de verte de bergen ziet liggen. Helaas was het vandaag nogal bewolkt en daardoor waren de toppen van de bergen verstopt in de wolken, maar de foto vind ik nog steeds de moeite waard!

Uiteindelijk hebben we het rondje helemaal afgelopen in 1 uur en 15 minuten, nog sneller dan de aangegeven tijd dus. Dit voelde we de rest van de dag wel allebei en Fabienne moest ook zelfs een schoon shirt aan, omdat die helemaal bezweet was van mijn natte rug! ?

Vanaf Lake Matheson zijn we doorgereden naar Wanaka. Best een lange rit. Ook langer dan we van plan waren, want eigenlijk wilden we stoppen in het plaatsje Haast. Toen we echter dit plaatsje binnen reden en zagen hoe super klein dit was en wat daar doorging voor een camping, besloten we al snel door te rijden.

De route vanaf Haast naar Wanaka is erg mooi. Het gaat recht door de bergen heen, met allerlei mooie berg rivieren. Aan het einde van de route, zodra je in de buurt komt van Wanaka kom je ook langs 2 enorme meren: Lake Wanaka en Lake Hawea. Beiden meren zijn meer dan 300 meter diep en hebben meerder dan 200 kilometer kustlijn. Hoog vanuit de bergen zien deze meren er al indrukwekkend uit, maar als je aan de kustlijn staat, dan lijkt het haast een enorme zee! Onderweg zijn we dan ook meerdere keren gestopt om even een paar foto’s te maken en van de prachtige uitzichten te genieten.

Bij aankomst in Wanaka zijn we direct langs een supermarkt gereden (deze keer een New World), omdat ze in veel van de vorige plaatsjes geen grote supermarkt hadden. Daar vandaan waren we binnen 5 minuten, recht door het kleine centrum heen, bij onze camping. Deze Top 10 camping ligt mooi tegen een berg op, met de camperplaatsen bovenaan, dus we hebben (weer) een prachtig uitzicht op het meer en de bergen.

Morgen lassen we hoogst waarschijnlijk weer een rustig dag in. Doordat we Haast hebben overgeslagen liggen we iets voor op ons schema en kunnen we allebei even lekker rustig aan doen.

Vandaag moesten we weer op tijd ons bed uit; want om 8:00 moesten we ons melden bij Fox & Franz Heliservices voor een Grand Tour, oftewel een scenic flight, met een helikopter. Zowel Angelica als ik hadden nog nooit met een helikopter gevlogen. Aangezien dit de enige manier is om de gletsjers van Nieuw Zeeland te bekijken (zelfs met meerdaagse wandeltochten schijn je niet in de buurt te kunnen komen), vonden we dit een ‘experience’ waar we wel wat geld voor over hadden. En als je het dan doet, dan moet je het meteen goed doen, dus hebben we gekozen voor de Grand Tour, oftewel de 40 minuten durende rondvlucht. De langste vlucht.

Het vertrekpunt was een cafe/restaurant midden in het stadje. Hier werden we gewogen tijdens het inchecken. Fabienne zat gelukkig nog net onder 15 kilo waardoor ze gratis mee mocht. Na het inchecken en een korte briefing (gooi je kind niet in de lucht als onder de wieken van de helikopter staat!), werden we met een busje naar de landingsplaats aan de rand van het dorpje gereden. Hier kregen we alvast een koptelefoon voor Fabienne en een riem, zodat ze in de helikopter aan mij vastgemaakt kon worden. Nog geen 10 minuten later kwam de helikopter aangevlogen en lande met best veel kabaal recht voor onze neus. Dit was al een gaaf gezicht!

Even later mochten we met zijn allen instappen. Angelica kreeg de enige plaats voorin naast de piloot en ik mocht met Fabienne als laatste achterin instappen, zodat ik met Fabienne aan het raam zat. Naast Fabienne en mij zaten nog 3 Frans sprekende mensen, die het Engels zo slecht beheersten dat we de hele weg geen woord met ze gewisseld hebben. De deuren werden gesloten, de koptelefoons moesten op (Fabienne had die van haar al op voordat de helikopter überhaupt lande) en daar gingen we. Ik wist niet wat ik mij voor moest stellen bij het opstijgen met een helikopter, maar ik had niet verwacht dat het zo moeiteloos en zo snel zou gaan. Voor ik het wist vlogen we boven de bomen, riviertjes en even later over het stadje en toen richting de bergen.

Omdat we voor de Grand Tour hadden gekozen, vlogen we eerst richting de Franz Josef Glacier. Voordat we hier waren moest hij wel eerst even een kleine 3000 meter stijgen. Dit ging ogenschijnlijk zo moeiteloos dat we alleen maar van het uitzicht hebben genoten. Voordat de gletsjer in zicht kwam, hadden we eerst nog een prachtig uitzicht op de fault-lines, oftewel de breuklijnen die over het zuider-eiland lopen. Doordat deze breuklijnen precies over het eiland lopen, is het zuider eiland ook zo gevoelig voor aardbevingen. Na een kleine 10 minuten kwam toen de eerste gletsjer in zicht. De helikopter bleef er recht voor hangen, waardoor wij een prachtig uitzicht hadden op deze ijsmassa. Pas toen ik ver onder ons een helikopter vlak over het ijs naar beneden zag vliegen, had ik door hoe hoog wij zaten en hoe enorm deze ijsmassa was; die helikopter was namelijk echt een piepklein stipje dat over het ijs bewoog!

Recht langs de glacier zijn we daarna omhoog gevlogen naar de ‘great divide’, oftewel de bergkam. Achter deze bergkam ligt de Tasman Glacier en een soort dal. Boven deze bergkam zijn we daarna richting Mt Cook (hoogste punt 3724 meter!) en Mt Tasman (hoogste punt 3497 meter) gevlogen. Toen we om/over deze punten heen vlogen, zagen we nog een 2-tal bergbeklimmers die over de sneeuw heen naar de top aan het klimmen waren. Een heel indrukwekkend gezicht, aangezien de klimmers zo klein waren in contrast met die enorme bergen en ook de hoeveelheid sneeuw die daar op lag.

Toen we om Mt Cook waren gevlogen, mochten ook wij even ervaren hoe deze sneeuw aanvoelt, want bij deze rondvlucht hoort ook een sneeuwlanding. Op een kleine vlakte lande onze helikopter en mochten we met zijn allen even 5 minuten uitstappen om foto’s te maken. Ik had verwacht dat deze sneeuw heel hard zou zijn en dus een stevige ondergrond zou geven. Maar nog geen 3 meter van de helikopter verwijderd zakte mijn been zeker 20 centimeter weg in de sneeuw! ? Angelica zakte zelfs twee keer zover weg dat ze daarna ook om viel. Gelukkig maakte ze wel een zachte landing in de sneeuw.

Maar de uitzichten vanaf deze landingsplaats waren echt prachtig. Je zag beide bergtoppen en verder een enorm sneeuwvlakte met alle kleuren wit die moeder natuur kan maken. Omdat het ook nog eens prachtig weer was (heldere hemel, beneden boven de 20 graden), was het hier boven ook heel aangenaam. Ik liep in een spijkerbroek en een t-shirt met korte mouwen en had het echt niet koud. Totdat er een lading sneeuw in mijn wandelschoen gleed! ?

We hebben een aantal prachtige foto’s gemaakt, waarna we weer verder vlogen richting de Fox Glacier. Hierlangs vlogen we naar beneden naar het dal, waardoor nagenoeg recht boven het dorpje Fox Glacier uitkwamen en dus ook weer zo bij ons vertrekpunt waren aangekomen. De 40 minuten vliegen waren dan ook zo voorbij! Maar wat een prachtige ervaring was dit! En wat een geweldige manier om de gletsjers en een flink stuk van Nieuw Zeeland te bekijken! Wat ons betreft zeker het geld waard.

We waren van te voren nog even bang dat Fabienne het misschien eng zou vinden om met een helikopter te gaan vliegen of dat ze bang zou zijn voor het geluid. Maar dat was gelukkig allemaal niet het geval. Ze heeft heerlijk bij mij op schoot gezeten en heeft driftig uit het raampje gewezen naar andere helikopters en andere dingen die ze zag. Ook bovenop de sneeuwvlakte vond ze het prachtig en eenmaal aan de grond bleef ze maar naar de helikopter wijzen en riep ze ‘vliegtuig omhoog’.

De rest van de dag hebben we lekker rustig aan op de camping doorgebracht. Fabienne heeft heerlijk kunnen spelen in de speeltuin en keek/wees elke helikopter na die er voorbij kwam. Angelica had even tijd om alle wasjes te draaien en buiten op te hangen, want het is hier weer prachtig weer. Wat dat betreft hebben we het wel echt getroffen met het weer! Hopelijk is dat morgen ook nog zo als we naar Lake Matheson gaan, want die staat bekend om zijn prachtige weerspiegelingen bij windstil weer.