Road trippin'

De eindbestemming vandaag was Milford Sound Lodge, maar voordat we daar waren moesten we eerst 340 kilometer rijden vanuit Wanaka. Op de kronkelige wegen in Nieuw Zeeland is dat een flink eind.

Om deze lange reis een beetje op te delen, hebben we er daarom voor gekozen om in ieder geval te lunchen in Queenstown. De weg naar Queenstown is erg mooi, vooral het laatste stuk als je net over de bergkam heen komt via allerlei krappe haarspeldbochten en Queenstown in de verte/diepte ziet liggen is erg mooi. Queenstown zelf is een redelijk groot stadje, wat grotendeels tegen een berg aan een meer is opgebouwd. Er zijn dan ook maar weinig straten in Queenstown die horizontaal lopen.

Wij waren in eerste instantie van plan om in het centrum van Queenstown iets te eten. We zijn daarom op goed geluk met de camper het centrum ingereden. We konden echter geen parkeerplaats vinden waar we de camper kwijt konden (en ook nog een beetje in de buurt van het centrum stonden). Daarom hebben we uiteindelijk ervoor gekozen om naar een shopping mall te rijden net naast het vliegveld van Queenstown en daar even lekker wat te eten.

Met een goed gevulde maag vertrokken we daarna richting het plaatsje Te Anau, het laatste plaatsje voordat je een lange weg (150 kilometer) naar Milford Sound af gaat leggen. De weg daar naartoe was niet heel bijzonder en verliep door de weinig stops dan ook vlot. In Te Anau zelf aangekomen zijn we weer gestopt om even wat te eten/drinken. We hadden verwacht dat dit best een druk stadje zou zijn, aangezien je hierna geen enkele stad/dorp meer hebt tot Milford Sound. Het stadje was duidelijk berekend op een groot aantal toeristen, gezien de enorme berg restaurants, winkeltjes, parkeerplaatsen en een paar benzine stations. Wij hadden echter bijna het gevoel dat we in een spookstadje rondreden/liepen, want er waren maar heel weinig mensen op straat. Nu zal dat vast anders zijn als een van de vele touringbussen die tussen Queenstown en Milford Sound rijden in dit plaatsje stoppen, maar op het moment dat wij hier waren, was het echt uitgestorven. We zaten dan ook alleen in een restaurant met ons drinken en een lekkere koek. Heel vreemd.

Over de weg vanaf Te Anau naar Milford Sound wordt veel gezegd/gewaarschuwd. Het is een lange weg, met veel scherpe bochten en uiteindelijk moet je door een (volgens de waarschuwingen) smalle steile tunnel. Een aantal mensen raden zelfs aan om daarom maar een touringbus te nemen voor deze weg. Wij vonden de weg echter heel goed te rijden. Hij is weinig anders dan de rest van de wegen in Nieuw Zeeland. Het enige is dat je 150 kilometer lang geen stad of dorpje tegen komt. Maar dat maakt de weg ook gelijk heel bijzonder. Want er rijdt dus ook geen doorgaand verkeer en/of vrachtverkeer, alles gaat naar Milford Sound of komt daar juist vandaan. Langs de weg zijn voldoende punten om te stoppen en even te genieten van de prachtig uitzichten. Zo waren er bijvoorbeeld een heleboel velden met prachtige roze tot diep paarse bloemen. Bij een veld, waar tussendoor een idyllisch beekje stroomde, zijn we gestopt om foto’s te maken. Ook waren er een paar prachtige watervallen en lag er zelfs ijs langs de kant van de weg vlak voor de tunnel door de berg.

Die tunnel door de berg is een korte steile tunnel die zo smal is, dat ze het verkeer steeds maar vanuit 1 richting laten rijden. Daarom moesten we voor de tunnel even wachten tot het stoplicht op groen ging. Toen we daar uitstapten zagen we een paar Kea’s op het dak van de camper en de achterliggende auto landen. Dit zijn een soort donker groene papagaaien die erg zeldzaam zijn. Dit is een van de weinige plaatsen waar ze te spotten zijn in de natuur. Ze staan erom bekend dat ze de rubbers van je auto’s kapot kunnen trekken met hun snavels. Deze Kea’s hadden daar schijnbaar geen behoefte aan, want meer dan een beetje fotogeniek om zich heen kijken, deden ze niet. ?

Op een gegeven moment mochten we dan inderdaad de beruchte tunnel inrijden. Hij was donker en berg afwaarts richting Milford Sound. De adviessnelheid was 30 kilometer per uur en met alle gaten in het wegdek was dat inderdaad ook wel verstandig. Maar doordat je dus domweg achter je voorganger aan kon rijden en de tunnel nagenoeg een rechte weg naar beneden was, vond ik hem echt niet spannend.

Het stuk na de tunnel was veel leuker, daar ging je letterlijk met bochten van 180 graden slingerend een steile afdaling in richting de waterkant bij Milford Sound. Wij hebben een camperplaats gereserveerd bij Milford Sound Lodge, de enige camping aan deze kant van de tunnel. Hierdoor kunnen we morgen in 5 minuten naar de haven van Milford Sound rijden, om daar een rondvaart te maken over een (naar zeggen) prachtig fjord. Dit was de eerste camping waar we geen speeltuin voor Fabienne hadden en waar we in de gemeenschappelijke keukens het gevoel hadden in een Aziatisch restaurant te werken; het was er echt heel druk (en het eten wat hun klaarmaakten zag&rook erg lekker!). Hopelijk zitten ze niet allemaal tegelijk op dezelfde boot als die wij gereserveerd hebben voor morgen!

En wat er toen de volgende dag gebeurde… dat lees je in de volgende blog.