Road trippin'

In Oamaru lekker uitgeslapen. Fabiënne sliep ook heel laat gisteravond dus die liet ons lekker even gaan. Na het ontbijt zijn we naar het Steampunk HQ gegaan midden in het historisch centrum van Oamaru. Steampunk is een thema waarbij de Victoriaanse tijd en de toekomst elkaar ontmoeten. Ik ken het vanuit mijn hobby waarin het door sommigen veel gebruikt wordt. Denk aan stoommachines, roestige tandwielen, vrouwen in jurken met hoge hoed en vliegeniers brillen. Beetje vaag allemaal en niet echt mijn ding maar ik was toch wel nieuwsgierig.

Dit HQ was gesitueerd in een heel oud, Victoriaans, pand. Allerlei kunstenaars hebben er aan mee gewerkt en er zijn dus allerlei kunstzinnige interpretaties aan het thema gegeven. Buiten staat een verbouwde stoomtrein waar je $2,- in gooit waarna hij geluid gaat maken en gaat stomen. Binnen was er o.a. een groot orgel wat was omgebouwd waardoor elke toets een bepaald geluid gaf zoals bijvoorbeeld een house beat of een telefoon etc. Fabiënne vond het in het begin allemaal heel spannend. Vooral omdat het binnen donker was en er overal geluid vandaan kwam. Maar na enige tijd had ze de smaak te pakken en was ze niet meer weg te slaan bij het orgel. “Beetje herrie.” Zei ze steeds hard lachend.

Verderop waren nog allerlei ‘beelden’ gemaakt van oud metaal en een hele toffe licht installatie wat je het gevoel gaf alsof je in Cerebro stond van Professor X uit de X-Men. Buiten stonden een verbouwde trein en verbouwde tractors. Fabiënne vond het helemaal leuk en zag het als een grote speeltuin. Rogier vond het ook allemaal erg interessant. Ik vond het maar een creepy sfeertje maar wel heel bijzonder om gezien te hebben.

Nu was het eigenlijk het plan om naar de camping in Oamaru te rijden om ’s avonds de pinguïns te zien. Het was alleen nog maar net 12 uur en op die camping was echt niks te beleven voor Fabiënne. Op de vorige camping hadden we een foldertje gekregen van een wallaby farm, kleine kangoeroes, genaamd Tame Wallaby Park - EnkleDooVery Korna. Dat was onderweg naar wat eigenlijk onze volgende stop zou worden totdat we met het plan kwamen om hier nog een dagje te blijven. Omdat we het niet zo zagen zitten om een hele dag te niksen op een camping om alleen ’s avonds nog wat te zien zijn we hier toch maar heen gereden. En wat was dat leuk!

Bij deze opvang worden zo’n 60 wallabies opgevangen die als wezen zijn binnengebracht. Net als in Australië worden ze hier gezien als ongedierte dus deze opvang is best bijzonder. De eigenaresse van de opvang, Gwen, is een ontzettend leuke vrouw die vol enthousiasme vertelt. In haar huis zit de receptie en daar heeft ze ook o.a. een trekkershut gebouwd inclusief interieur, er staan opgezette inheemse dieren, er staan allerlei spullen uit de vroegere tijd. Echt, je kijkt je ogen uit! Naast de wallabies zitten er hier ook Kakatoes, verschillende soorten kippen, konijnen, bijzondere ganzen met gekrulde veren etc. Maar we komen natuurlijk voor de wallabies! Gwen neemt ons mee en we krijgen om te beginnen andere schoenen (crocs en kaplaarsjes voor Fabiënne) om geen gedoe op het vliegveld te krijgen. Je mag namelijk geen schoenen uitvoeren die o.a. op de boerderij zijn geweest. Heel netjes dus. Bij de verblijven aangekomen krijgen we uitgebreid uitleg hoe we de wallabies moeten benaderen en hoe we ze kunnen voeren en aaien. Want dat kan hier dus allemaal. Daarna doet ze het een keer in het ‘echie’ voor en dan mogen we zelf alle andere verblijven langs. En wat zíjn ze schattig! Ze eten zo uit je hand en laten zich dan lekker op hun rug kriebelen. Fabiënne vond het allemaal maar spannend en ze ging ze zeker niet voeren. Dat hebben Rogier en ik dus maar gedaan. Na bijna alle verblijven gehad te hebben was Fabiënne het weleens zat en besloot ze erbij te gaan zitten. Met haar handen in de wallaby poep! Dat was het einde van ons tochtje. Eerst handen wassen en toen nog “even” met de vriendelijke Gwen staan praten. Alleen dat gezellige gesprek was het entreegeld, wat heel weinig was, al waard. Super leuk om te doen.

In het stadje Timaru gaan we nu overnachten. Hier blijken ’s avonds ook pinguïns gezien te kunnen worden maar dat is pas om half 10. Fabiënne ligt dan al op bed dus Rogier gaat alleen even kijken.

Wanneer hij terug komt, om half 12 ofzo, heeft hij 7 stelletjes pinguïns gezien en leuke foto’s kunnen maken. Zelfs terwijl hij zijn flitslicht niet mocht gebruiken. Super leuk om te zien! En een goede keuze om Fabiënne lekker te laten slapen gezien het tijdstip. ?

Morgen rijden we naar Christchurch voor de laatste paar dagen van onze tijd in Nieuw Zeeland. Wat zijn die 4 weken voorbij gevlogen zeg! Onvoorstelbaar. Het voelt alsof we er nog maar heel kort zijn maar aan de andere kant hebben we zoveel gezien en gedaan dat we soms van 2 dagen terug niet meer precies weten hoe of wat. Goed dat we de blog hebben dus.