Road trippin'

Vandaag gingen we wat vroeger op pad. Om 10 uur kwamen we aan bij Magic Kingdom. Het originele Disneypark met zijn ‘Main Street’ en kasteel. Het kasteel is hier overigens heel mooi en misschien wel 2 keer zo groot als in Disneyland Parijs.

Maar goed… voordat we hiermee verder gaan wil ik jullie graag eerst even vertellen hoe het er een beetje uitziet dat Disney World. Ik had er namelijk geen voorstelling bij. Stel je ongeveer een stad als Rotterdam voor met daarbij alle snelwegen en afslagen, parken, wijken etc. Zo groot is het hele Disney World terrein! Elke wijk is dan een park. En voor elk park is er een eigen afslag. Het is echt bizar zo groot! Eenmaal bij Magic Kingdom aangekomen moet je natuurlijk eerst parkeren (weer á $25,-) en je bent natuurlijk niet alleen. Wij stonden op rij nummer 124. Elke rij bestaat uit 50 auto’s aan twee kanten. Dus 100 auto’s per rij. Dan heb ik de prefered parking nog niet meegeteld. En kun je je voorstellen wat er dan om 5 uur ’s middags aan auto’s staan? Vanaf de parkeerplaats zijn we ook nu weer met het treintje mee gegaan naar het park. Het is sowieso erg ver lopen maar Fabienne vind het ook wel erg leuk in het treintje dus twee redenen om hem te nemen.

Bij het park aangekomen eerst een tassen en buggy controle. Wat overigens zo gepiept is. Ze graaien er even doorheen en that’s it. Daarna door het entreepoortje en dan denk je er natuurlijk te zijn… maar nee… daarna moet je nog óf met de monorail óf met de ferry naar het park zelf. Wij hebben de ferry genomen want een stukje varen is altijd leuk.

Eenmaal in het park was er wel gelijk weer die Disney sfeer. Er werd een optreden gegeven met dansers in jaren 30 kostuum en voor het kasteel was er een show gaande waarin alle karakters als Mickey en Minnie maar ook alle prinsessen voorgesteld werden. Erg leuk al was Fabienne dit vrij snel zat.

Ze had al van te voren gezegd dat ze wel graag in de raketjes wilde gaan. Dat is een soort draaimolen met raketjes die dan omhoog gaan. In Disneyland Californië vond ze dit super leuk. Hier was het echter boven een andere attractie en was het dus erg hoog. Bovendien stond de muziek keihard en dat vond ze allemaal maar niks. Dus maar door naar het volgende. We hadden voor vandaag weer een aantal fastpassen geregeld, waarmee je op gezette tijden naar binnen kan en je dus veel minder lang hoeft te wachten. De eerste was voor een slowride bij de kleine zeemeermin. Fabienne had nog steeds de “verschrikkingen” van de 4D film van gisteren in gedachten en stribbelde dan ook goed tegen om erin te gaan. Eenmaal in de attractie vond ze het prachtig. Ze herkende ook Ariel ondanks dat we die film nog nooit echt met haar gekeken hebben. In deze parken kan je ook met alle karakers op de foto door simpel in een rij te gaan staan. Het is echt een attractie incl. wachttijd indicatie voordat je naar binnen gaat. Fabienne is momenteel helemaal weg van Daisy oftewel Katrien Duck en daar kon je mee op de foto. Ik zag dat wel zitten, je bent immers in Disney toch? Maar Fabienne moest er niets van weten. Echt niet dat ze met Daisy op de foto ging hoor. Dus dat heeft mama maar alleen gedaan en daarna is pap nog met Pluto op de foto gegaan. Daarna was het wel tijd voor een rustpauze en even uitzoeken waar we nu naartoe zouden gaan. Terwijl Rogier en ik op de kaart aan het kijken zijn horen we ineens een harde klap naast ons gelijk gevolgd door hard gehuil. Was Fabienne van haar stoel gevallen, op d’r rug op de stenen in een plasje met water. Ze lag zo dicht met d’r hoofd naast een stenen border dat ik gelijk gekeken heb of ze geen gat in haar hoofd had. Gelukkig was er niet veel aan de hand alleen een beetje een zere elleboog en nat haar van de plas en konden we gewoon verder met het park ontdekken.

We hebben ons vandaag erg laten leiden door Fabienne. Ze wist precies wat ze wel en niet wilde (wat een verrassing!) en wilde dus niet in de achtbaantjes maar vooral wel in de olifantjes (Dombo) en de draaimolen en draaiende kopjes. In die laatste moet ik mee want Rogier kan niet zo goed tegen dat gedraai.

Vandaag was het weer ook iets beter. Het was een graad of 22 maar wel bewolkt waardoor het enigszins benauwd aanvoelde. Gelukkig is het wel de hele dag droog gebleven en hebben we lekker zonder jas kunnen lopen. Fabienne had haar prinsessen jurk aan en werd door veel personeel daarop aangesproken met: “Hey princess”. Over het algemeen is het personeel hier toch erg vriendelijk. De ‘late’ lunch met een “wel aardige” piepkleine calzone pizza voor ons en patat voor Fabienne was weer erg aan de prijs: $40,- dus bijna 40 euro! En ook hier weer: ineens een harde klap en een hoop gehuil. Was Fabienne weer van het bankje gevallen op haar rug en weer op die al zere elleboog. Terwijl ik haar aan het troosten was kwam er een lieve medewerker die vroeg of Fabienne misschien een Minnie sticker wilde hebben om het leed wat te verzachten. Een schot in de roos want het was ineens weer allemaal beter. De sticker werd meteen als pleister gebruikt en op haar elleboog geplakt waar die ook de rest van de dag is blijven zitten en die ze vol trots aan andere kindjes liet zien.

Na de lunch besloten we nog naar de Jungle Cruise te gaan. De wachttijd hiervoor was erg lang maar we hadden toch even niks beters te doen. Na een half uur wachten kon ik alleen bijna niet meer blijven staan van de pijn in mijn bekken. De rij liep ook echt helemaal niet door waardoor we alleen maar stil stonden. Als je nog af en toe een stukje loopt is het veel beter te doen. Wat ons ook opviel was dat iedere keer alle mensen met een fastpass voor werden gelaten. En dit waren er veel! Normaal voegen ze de “fastpassen” er af en toe tussen maar hier gingen ze dus gewoon allemaal voor. Op een gegeven moment kon ik het echt niet meer volhouden en wilde ik toch wel uit de rij. Ook Rogier was het lange wachten inmiddels wel zat dus zijn we er halverwege, met nog wat andere mensen, uitgegaan. De wachttijd buiten was inmiddels opgelopen tot een uur. Dat snap ik wel in zo’n tempo. Na even uitgerust te hebben wilde Fabienne nog wel graag in de vliegende tapijtjes van Aladin dus daar is zij samen met Rogier nog in geweest. Daarna waren we allemaal wel erg moe en besloten we lekker naar huis te gaan. Op de terugweg hebben we nog even een tussenstop gemaakt bij de supermarkt voor nog wat boodschapjes zoals broodjes om mee te nemen voor de lunch de komende dagen en rauwkost wat we al meenemen en al bijna op was. In de auto naar de supermarkt viel Fabienne al in slaap.

Eenmaal thuis gekomen viel het Rogier op dat de wc deur openstond en de luxaflex omhoog waren terwijl die toch dicht hadden gezeten. Ook bleek binnen de deur naar de garage open te staan en brandde er licht in de garage. Er was dus iemand in huis geweest! Snel gekeken of alles van waarde er nog lag want dat lag gewoon op de bar bij de keuken. Gelukkig was er niks weg maar we waren natuurlijk wel geschrokken! Rogier heeft daarop contact gezocht met de verhuurster van dit huis en die antwoorde echt gelijk netjes terug dat het waarschijnlijk iets van de onderhoudsmonteurs waren geweest maar dat die alleen naar binnen mochten in geval van calamiteiten en dat wij dan wel op de hoogte gebracht moesten worden. Ze ging het uitzoeken en berichte al snel terug dat het inderdaad de monteur was geweest om een raam in de wc te repareren. We kregen uitgebreid excuses en later stond ook nog de onderhoudsmanager aan de deur om excuses te maken voor zijn personeel. We kregen er een flesje wijn bij van hem. Heel erg netjes allemaal. En toch wel fijn om te weten dat het geen echte inbreker is geweest.

Wist je dat:

• Fabienne stickers uitstekend als pleisters kan gebruiken?
• Ze bij de vliegende olifantjes een binnenspeeltuin hebben om het wachten wat te verzachten? Je krijgt dan een buzzer mee die afgaat wanneer je de attractie in kan.
• Je dan vervolgens nog een kwartier staat te wachten?
• Dat Fabienne nu ineens alles eng en spannend vind?
• Dat wij helemaal geen wijndrinkers zijn?
• Rogier maar wel een glaasje genomen heeft?
• De wijn uit Nieuw Zeeland kwam wat natuurlijk wel toepasselijk is?