Road trippin'

Afgelopen maandag hebben we even een rustdag ingebouwd. We hadden allemaal behoefte aan wat minder moeten en even een beetje uitrusten. Het enige wat moest gebeuren waren een paar boodschappen bij de New World-supermarkt in de buurt en Angelica wilde even langs een crafts-winkel die bij iemand thuis in de garage gevestigd bleek te zijn. Je kon bij die winkel alleen langskomen als je van te voren een afspraak maakte, dus dat heeft Angelica gedaan. Daarna zijn we met zijn allen in de auto gestapt en ergens midden in een woonwijk heeft Angelica daar bij iemand aangebeld. Ze bleek een Indiase vrouw te zijn, die 4 jaar geleden met haar man naar Auckland was verhuisd. Vanuit haar garage verkoopt ze craft (hobby) spullen en heeft ze af en toe workshops gegeven. Angelica kon daar ‘natuurlijk’ niet met lege handen wegkomen, dus haar rugtas speciaal gekocht voor alle hobbyspullen is weer een stukje zwaarder geworden.

De volgende dag moesten we al weer uitchecken uit onze mooie AirBNB en hebben we besloten naar het zuiden te gaan rijden. Auckland ligt net boven het midden van het noorder-eiland, maar we hebben de meeste bekende punten boven Auckland wel al gezien voor ons gevoel. Dus we hebben ervoor gekozen om naar het plaatsje Otorohanga te gaan rijden. Vanuit dit plaatsje kunnen we dan weer makkelijk naar bekende Glowworm Caves in Waitomo.

De rit naar Otorohanga verliep eigenlijk heel soepel. Het was volgens de routeplanner zo’n 2 uur rijden en dat is ook precies de tijd die we er voor nodig hebben gehad. Onze Toyota RAV4 blijkt over adaptive cruisecontrol én lane-assist te beschikken, waardoor de bestuurder alleen maar eenmalig de cruisecontrol aan hoeft te zetten op de gewenste maximum snelheid en daarna versneld en remt onze auto afhankelijk van wat de voorligger doet. Je hoeft dus effectief alleen nog maar te sturen. En als je daarbij dan nog buiten de lijntjes van je baan komt, geeft hij een signaal en probeert hij zachtjes terug de baan in te sturen. Heel relaxt rijden op deze manier!

Omdat we voor Fabiënne nu ook wel eens een leuk huisje wilde hebben, hebben we in Otorohanga een klein huisje gehuurd op het Kiwi Holiday Park. Dit is een camping met daarop ook huisjes. Wat het voor Fabiënne zo leuk maakt, is dat ze ook een speeltuin met trampoline en een zwembad hebben. Zodra Fabiënne vanaf de receptie zag dat er een speeltuin was, was ze niet meer te houden! 😊

De man achter de receptie gaf ons ook nog een extra tip mee, toen hij hoorde dat we naar de Glowworm Caves van Waitomo wilden gaan. Hij wist namelijk te vertellen dat iets voorbij die caves een wandelroute ligt, waar je gratis kunt parkeren en dan ’s-avonds langs een riviertje kunt lopen en daar ook duizenden gloeiwormen kunt zien.

Nadat Fabiënne (en papa) zich even goed uitgeleefd hadden op de trampoline en we aan de picknick tafel voor het huisje wat hebben gegeten, begon het al aardig donker te worden. We besloten daarom de tip van die man op te volgen en zijn met de auto naar die wandelroute gelopen. Toen we aankwamen was het al goed donker en zagen we geen hand voor ogen. Ik had een zaklamp meegenomen en daar maakte Angelica dankbaar gebruik van. Fabiënne vond het wat te spannend om zo in het donker mee te lopen, dus die hebben we voor het eerst sinds lange tijd weer in een draagzak op mijn rug gezet. Dat vond ze prachtig! Na nog geen honderd meter lopen kwamen we andere toeristen tegen die op de terugweg waren. Ze legden ons uit dat we met deze zaklamp aan, niets van de gloeiwormen gingen zien. Ze raadden ons dan ook sterk aan om de zaklamp uit te doen en gewoon op zicht het pad te volgen. Zo gezegd zo gedaan. Het maakte de volgende paar honderd meter wel meteen een stuk spannender, want we konden echt amper zien of het pad nu omhoog of omlaag ging en of we nu wel of niet onder die boom door konden lopen. Maar niet veel later werd al onze moeite al beloond, de eerste rotswand vol gloeiwormen lichte langs het pad op. We stonden ernaar te kijken toen een paar andere wandelaars langsliepen. Die vertelden weer dat het even verderop nog vele malen mooier was. Dus ook dat stukje hebben wij nog even gelopen. En inderdaad, nu zag je hele lange stukken compleet gevuld met allemaal kleine lampjes (gloeiwormen). Het had echt iets magisch, net alsof je in een elfen-decor van de Efteling stond, maar dan was dit puur natuur! Voor ons was dit ver genoeg met Fabiënne op mijn rug en Angelica loopt zeker in het donker niet erg soepel. We zijn daarom langzaam weer teruggelopen naar de auto en hebben onderweg enkele toeristen met even grote zaklampen als wij, dezelfde tips gegeven als die wij eerder hadden gekregen.

Morgen gaan we dus niet meer naar de Glowworm Caves van Waitamo, want die zijn én best goed aan de prijs én je bent uiteindelijk maar een kleine 10 minuten in een bootje in een grot waar de glowworms zitten. De beleving die we nu hebben gehad was gratis en vele malen langer!

Als het weer morgen een beetje mooi is, gaan we daarom naar het strand, waar ook heet water bronnen direct onder het zand zitten. Als je dus een klein kuiltje graaft, zou je al lekker warm water moeten hebben. Nu hebben we op dit moment toch al hoge temperaturen (overdag boven de 25 graden), dus daar hoeven we het niet echt voor te doen. Maar een dagje strand lijkt ons sowieso ook wel leuk.

Wist je dat:

• Fabiënne het woord ‘fantastisch’ gebruikt om het trampoline springen met papa te omschrijven.
• De trampoline zo goed is afgesloten (om te voorkomen dat je eraf springt) dat zowel Fabiënne als papa de grootst mogelijke moeite hebben om in en uit de trampoline te komen.
• Het AirBNB huisje waar we overnacht hebben in Auckland wordt geschat op 1,3 miljoen NZD, oftewel bijna 1 miljoen euro.
• De huizen in de rest van het straatje alleen nog maar duurder waren.
• We eindelijk een brood hebben gevonden wat Fabiënne lekker lijkt te vinden (vers i.p.v. het standaard voorverpakte brood dat ze hier in de meeste supermarkten verkopen)
• Fabiënne de gele M van McDonalds al van ver herkent en associeert met patat, terwijl we hier bijna nooit met haar geweest zijn.
• We in een restaurant/cafeetje in Otorohanga direct herkent werden als Nederlanders toen we om mayonaise vroegen bij de patat voor Fabiënne
• Wij ons te pletter slepen met, naast onze koffers en rugzakken, allerlei losse tasjes met spulletjes erin.
• Wij nu, terwijl het donker is de deur wagenwijd open hebben staan omdat het hier bloedheet is binnen.
• Jullie morgen horen hoeveel muggen we binnen gehad hebben.